Η οργή με παράσυρε.
Τώρα στημένο στην πλατεία
με περιμένει η καταδίκη.
Το μάτι κλείνει πονηρά
και απορεί
πώς το μεγάλο ''πράσινο'' δεν είδα.
Στρέφω το βλέμμα μου στον ήλιο
σαν να ΄ναι η τελευταία φορά.
Πέρα απ' τα χωράφια
πέρα απ' τα βουβά ποτάμια
πέρα απ΄τις πόλεις του τσιμέντου
κι απο της θάλασσας την απλωσιά
θειαφίζει η άρνησή μου τα βουνά με τις υποσχέσεις.
Απογυμνώνεται ο κάμπος.
Μια πυρκαγιά ζυγώνει την πλατεία.
Τρέχουν ακόμα οι θρασύδειλοι
να πιάσουν τις κρυψώνες.
Αρπάζω το πανό και σένα από το χέρι...
Γράψε, μου λές,
ο έρωτας δεν συγχωρεί την πείνα
πιάνει αλέτρι και σπαθί κι όλη τη γη οργώνει.
Τώρα στην άσφαλτο που καίει
γαρούφαλο μυρίζει το φιλί μας.
ΒΕΡΑ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ-ΠΕΤΣΑ 18/3/12
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου